τριτοπατρής

και τριτόπατρεις, -έων, οἱ, Α

θεότητες τις οποίες λάτρευαν τα γένη τής αρχαίας Αττικής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + πατήρ, πατρός + κατάλ. -ῆς, αρχ. αττ. τ. τού πληθ. -εῖς τής κατάλ. -εύς* (πρβλ. βασιλεύς: βασιλεῖς / βασιλῆς). Αντίθετα, η γρφ. τριτόπατρεις θεωρείται εσφ.].